วันที่ 31 มีนาคม 2011 ที่่ผ่านมา ผมได้รับเมล์จากเพื่อนซึ่งเป็นอาจารย์อยู่ในประเทศเยอรมันนี เธอบอกกับผมว่านักเรียนในห้องเรียนของเธอเป็นห่วง และ ฟังข่าวเกี่ยวกับสถานการณ์แผ่นดินไหวในประเทศญี่ปุ่นทุกเช้า เนื่องจากตัวผมเองทำงานอยู่ในโตเกียวขณะนั้น สถานีวิทยุในเมืองที่เยอรมันนีมักจะติดต่อกับผมทุกเช้าเพื่อที่จะสอบถามถึง สถานการณ์ต่างๆ ในแต่ละวันหลังจากเกิดแผ่นดินไหว รวมถึงอาฟเตอร์ช๊อค เพื่อนของผมยังได้เล่าถึงเรื่องราวของเด็กหนุ่มคนหนึ่ง ที่ชื่อว่าลูคัส ลูคัสมักจะถามอยู่เสมอว่าเค้ากับเพื่อนๆ ร่วมห้องของเค้าจะสามารถช่วยผู้คนในประเทศญี่ปุ่นได้อย่างไร พวกเค้าจึงได้เริ่มต้นทำกิจกรรมเพื่อหาเงินบริจาค ซึ่งเด็กๆ คิดว่าจะเป็นวิธีที่ดีที่สุดที่จะช่วยผู้คนที่ประสพภัยในญี่ปุ่นได้

หลังจากได้ยินเรื่องราวของลูคัส เด็กหนุ่มผู้ซึ่งคิดหาวิธีช่วยเหลือผู้ประสพภัยธรรมชาติในญี่ปุ่น ผมจึงได้เกิดความคิดที่จะหาวิธีช่วยเหลือชาวญี่ปุ่นที่ประสพภัยธรรมชาติ เหล่านั้น ในขณะเดียวกัน ผมได้เห็นเรื่องราวต่างๆ เกี่ยวกับโรงเรียนที่ประสพภัยซึ่งอยู่ในภาคเหนือของญี่ปุ่น เด็กๆ มากมายได้สูญเสียทั้งครอบครัวที่เป็นที่่รัก เพื่อนฝูง และรวมถึงบ้านที่เคยอยู่อาศัย

ทุกสิ่งที่เกิดขึ้น ทำให้ผมได้นึกถึงเรื่องราวสมัยเด็ก ในขณะที่ผมกำลังเติบโตอยู่ในประเทศเยอรมันนี และความรู้สึกสมัยเด็กๆ สิ่งที่แทรกเข้ามาในความคิดคือวัฒนธรรมเยอรมัน สำหรับเด็กๆ ซึ่งเรียกว่า Schultuete (หรือถุงสำหรับวันเปิดเรียน) ในวันแรกที่เข้าโรงเรียน เด็กๆ ในประเทศเยอรมันนีมักจะได้รับโคนกระดาษ (ลักษณะเหมือนโคนใส่ไอศครีม) ซึ่งทำจากกระดาษแข็ง และในโคนนั้นจะบรรจุคุ๊กกี้ ลูกอม และเครื่องเขียนต่างๆ สำหรับใช้ในโรงเรียน เพื่อที่จะทำให้เด็กๆ รู้สึกมีความสุขกับการไปโรงเรียนในวันแรก มันเป็นสิ่งที่ทำให้เด็กๆ มีความสุขกับการเริ่มต้นชีวิตการเป็นนักเรียน

สิ่งนี้ทำให้ผมรู้สึกมีความสุข ถึงแม้ว่ามันจะเป็นวันที่ผมรู้สึกกลัวและตื่นเต้นกับวันแรกของการไป โรงเรียน  ด้วยความรู้สึกนี้ ผมจึงอยากจะมอบ Schultuete ให้เด็กนักเรียนมากมายที่ประสพภัย และรวมถึงมอบสิ่งของต่างๆ ซึ่งจำเป็นต่อพวกเขา

Courage, Joy and a Smile

โปรดมาร่วมกับลูคัสช่วยเหลือเด็กๆ ที่ประสพภัยธรรมชาติในญี่ปุ่น

ถ้าคุณอยากจะช่วย ได้โปรดกดที่ Activities สำหรับข้อมูลเพิ่มเติม